----------
Trzynastominutowa animacja rysunkowa. Pozbawiony linearnej fabuły hołd dla francuskiego kompozytora okresu fin de siècle - Erika Satie (1866-1925) będący próbą zwizualizowania jego muzyki.
Zaczyna się dynamicznie od różnych rodzajów chodu. Jest chód seksowny, kulawy, powłóczysty, kowbojski, zmultiplikowany, drobiący, psi.
Druga część to statyczne kadry, głównie kobiecych twarzy.
Zaczyna padać deszcz, płyną łódki, krople zniekształcają obraz, wszystko faluje w rytm wody i muzyki.
Znów kobiety, tarzające się w pościeli, pijące, palące, smutne, zamyślone, całujące się.
Od melancholijnych kobiet przechodzimy do dynamicznej sekwencji slapstickowej. Bicie, kopanie, strzelanie, krew, spadanie ze schodów, pościgi, ucieczki, drapieżne samochody i fortepiany; wszystko pod flagą USA.
Następuje uspokojenie, ponownie pojawiają się kobiety (z mięsnymi
Film kończy ujęcie falującego zboża, z którego wylatuje stado ptaków.
Uff, dużo motywów i symbolicznych kadrów. Wszystko rozedgrane, dekadenckie, karnawałowe, czasem błazeńskie, ale Satie nazywany był genialnym błaznem.
kadry z filmu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz