Prorok (Un Prophète), reżyseria: Jacques Audiard, Francja, Włochy, 2009
----------
Tytułowy prorok to dziewiętnastoletni ulicznik, który trafia do więzienia za napaść na policjanta. Malik (w tej roli rewelacyjny, nieznany szerzej Tahar Rahim) nie jest rasowym bandytą, to niepiśmienny chuligan z niewielkimi szansami na społeczny awans. Za kratami jego życie zostanie ostatecznie uwarunkowane, pomimo początkowych oporów definitywnie wkroczy (a raczej zostanie wepchnięty) w gangsterski świat, w którym zresztą szybko się odnajdzie. Ucząc się pisania i więziennych zasad oraz obserwując przestępcze mechanizmy przejdzie skróconą drogę dojrzewania jako człowiek i kryminalista.
Z punktu widzenia narodowościowego francuskie więzienie to Francja w pigułce. Nie ma w nim mowy o asymilacji, osobno trzymają się Korsykanie, muzułmanie czy Murzyni. Malik jest outsajderem, jako Arab zaledwie tolerowany jest przez Korsykan do których grupy należy, pobratymcy z kolei zarzucają mu zaprzaństwo.
Dwie osoby, które mocno wpływają na bohatera, należą do antagonistycznych grup, między którymi rozdarty jest Malik. Reyeb to zamordowany przez niego arabski współwięzień, który choć okazał mu pewną serdeczność (i robi to po śmierci, nawiedzając bohatera niczym szekspirowska zjawa) musiał zginąć, ponieważ takie było życzenie korsykańskiego bossa (o imieniu, nomen omen, Cesar). Malik nienawidzi szefa za upokorzenia, których z jego strony doświadcza (a może też za wymuszenie zabicia Reyeba), ale jednocześnie wykorzystuje pozycję i doświadczenie Cesara traktując go jako trampolinę do kolejnych szczebli więziennej hierarchii.
Warto zwrócić uwagę na poziom życia francuskiego więźnia, który wydaje się być całkiem wysoki (zwłaszcza, jeśli osadzony związany jest z wpływową grupą, kontrolującą klawiszy). Bogate wyposażenie celi, powszechne narkotyki, wizyty prostytutek czy choćby należące do więziennego menu bagietki, mogą zaburzać poczucie sprawiedliwości widza (daleko im od przysłowiowego chleba i wody) i wywoływać pytania o skuteczność systemu penitencjalnego.
Znakomity film.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz